kłopot z istnieniem

Co by zrobiła większość ludzkości gdyby miała taki oto wybór: Zdrowe, długie życie, pełne przyjemności jakich kto chce, ale z pewnością, że po śmierci nie ma nic, kontra życie "zwykłe" ze zmiennymi kolejami, chorobami, nieszczęściami ale też chwilami dobrymi z następującymi wariantami ostatecznego rozwiązania: - po śmierci jest się sądzonym - jak wypadnie się dobrze to idzie się do wiecznej szczęśliwości a jak nie to do wiecznej nieszczęśliwości - po śmierci jest się sądzonym - jak wypadnie się dobrze to idzie się do wiecznej szczęśliwości a jak nie to nie ma nic (znikasz) - po śmierci na pewno idzie się do wiecznej szczęśliwości Wydaje mi się, że większość wybrała by zdrowe, przyjemne długie życie niezależnie od wariantu.

Dlaczego Bóg stworzył człowieka. Chrześcijaństwo odpowiada, że z miłości, chęci dawania. A czemu ludzie tak cierpią na tym świecie, bo są grzeszni i zostali za grzech wygnani z raju. Jeśli powodem stworzenia człowieka była miłość to chyba jednak innego rodzaju niż ta, którą zna człowiek. Przecież Bóg w swojej mądrości musiał wiedzieć, że ludzie obdarzeni wolną wolą złamią Jego zakaz i będzie ich musiał wypędzić z raju. Jeśli nie wiedział tego z całą pewnością to zapewne było to wielce prawdopodobne. Konsekwencją są, jak wiemy wszelkie cierpienia człowieka na tym świecie. Ale przecież na tym nie koniec - grzesznicy, czyli bardzo znaczna część ludzkości (jeśli nie prawie wszyscy) nie wrócą do raju - zostaną zesłani na wieczne cierpienia. Także, jaka to miłość, stworzyć ludzkość ze świadomością, że ostatecznie bardzo duża jej część będzie cierpieć wiecznie.

Co wpływa na powszechność i głębokość wiary w społeczeństwie. Przez wieki wszystko było chrześcijańskie, wszyscy - od króla do chłopa odwoływali sie do Boga w swoich poczynaniach. Królowie zapewne czynili to z różnych powodów, niektórzy z przekonaniem a inni bardziej ze względów politycznych. Dla zwykłych ludzi była to jednak jedyna nadzieja na coś lepszego niż mają- choćby po śmierci. Warunki w jakich żyli, zapewne straszne dla współczesnego człowieka (powszechność śmierci i cierpienia, brak jakichkolwiek perspektyw na lepsze życie) popychały ich do wiary-nadziei, że ich cierpienia nie są bezsensownym wynikiem praw tego świata, że czeka na nich lepszy świat po śmierci. A te nadzieje werbalizował i uprawomocniał Kościół. Oczywiście przykład z góry drabiny społecznej - gdzie wszyscy odwoływali się do Boga jak i presja najbliższego otoczenia nie były bez znaczenia, chłop po prostu nie mógł nie okazywać wiary. A jak jest w dzisiejszych czasach. Życie większości (na zachodzi...

Sens życiu, światu i w ogóle całemu istnieniu nadaje jedynie Bóg. Bez Boga wszystko kończy się śmiercią : człowieka, ziemi, wszechświata. Istnienia Boga nie da się rozumowo wydedukować. Można co prawda dojść do wniosku, że taki skomplikowany mechanizm jak wszechświat - prawa fizyki, powstanie życia i w końcu człowieka, nie mogą być dziełem przypadku, ale jest to osobisty pogląd - przekonanie, do którego nie da się skutecznie nakłonić tych co uważają, że to jednak tylko odwieczna ślepa materia i prawa prawdopodobieństwa. Nawet jeśli uwierzyć w sprawczą praprzyczynę powstania wszechświata to taki obraz Boga wskazuje jedynie na wielkiego matematyka a nie na Boga miłości i współczucia. Jako, że do Boga nie da się jednoznacznie dojść rozumem zostaje tylko wiara lub osobiste doświadczenie (mistyczne). A te dziedziny są niedowodliwe w sensie naukowym. W dziedzinie rozumu króluje nauka ze swoimi narzędziami badania i sposobami weryfikacji teorii "z tego świata". Dzię...